Likwidacja gett w dystrykcie warszawskim (styczeń–luty 1941 r.)

źródło: BEW

źródło: BEW

Kobieta sprzedająca mleko w getcie warszawskim, 1941 r.

źródło: BEW

Niemcy skazali Żydów na zagładę. Getto w Lublinie, 1941 r.

80 lat temu, 22 stycznia 1941 r., hitlerowcy rozpoczęli likwidację gett w zachodnich powiatach dystryktu warszawskiego Generalnej Guberni. Systematyczna, prowadzona dzień po dniu akcja zakończyła się na początku marca.

Do żydowskiej dzielnicy w Warszawie w ciągu kilku tygodni dokwaterowano ok. 50 tys. mieszkańców: zaczęto od 2,5 tys. mieszkańców Piaseczna, 28 stycznia przywieziono 700 Żydów z Jeziorny, następne cztery dni to 1,4 tys. osób z Pruszkowa, 3 lutego – 320 mieszkańców podwarszawskich Włoch zgromadzonych w Forcie Solipskim – wśród nich byli też Żydzi z Łomianek i Ożarowa.

Z powiatu sochaczewsko-błońskiego w wagonach bydlęcych do 9 lutego 1941 r. wywieziono Żydów z Żyrardowa, Wiskitek i Mszczonowa, z Grodziska Mazowieckiego (do 14 lutego), z Sochaczewa w dwa kolejne dni, a wywózkę z Błonia zakończono 19 lutego.

Następnie komanda zajęły się powiatem grójeckim: 21 lutego wypędzono 2,8 tys. mieszkańców Warki i okolic; następnego dnia – z Mogielnicy; Żydów grójeckich wywieziono dwa dni później; kolejne dwa dni – Góra Kalwaria, Błędów i Tarczyn. Na początku marca wyprowadzono ludzi z Łowicza, Bolimowa, Głowna, Łyszkowic, Kiernozi – z gett utworzonych w maju 1940 r.

Żydowscy mieszkańcy tych podwarszawskich miejscowości mieli na przygotowanie się do przesiedlenia maksymalnie kilka dni. Mogli zabrać ze sobą 25 kg bagażu uchodźczego i pościeli, nierzadko musieli iść do Warszawy pieszo. Pozostawiali domy,...